Traditionele wereldbeelden zien het universum als door God geschapen, en vinden waarheid en kennis in tradities, conventies, en geschriften. Ze benadrukken de groep, de gemeenschap en het gezin, evenals de noodzaak tot sociale rollen en regels, wet en orde. Ze houden vast aan waarden als solidariteit, veiligheid, discipline, conformiteit, dienstbaarheid, en geloof; en hebben vaak een gevoel van een hoger doel of roeping. Ze zien de natuur als een betekenisvolle, goddelijk geconstrueerde orde, die ze kunnen gebruiken maar ook moeten verzorgen. De grote kracht van dit wereldbeeld is de toewijding aan de groep, de discipline en orde, en de sociale waarden.

Moderne wereldbeelden zien het universum als een fysiek-mechanische, objectieve entiteit, en vinden waarheid en kennis in (empirische) wetenschap, rationaliteit, en logica. Ze benadrukken de waardigheid van het individu en wijzen optimistisch op de mogelijkheden voor (technologische) vooruitgang in de toekomst. Ze worden gedreven door waarden als prestatie, hedonisme, succes, status, macht, materieel comfort, en plezier. Ze zien de natuur als instrumenteel; een hulpmiddel voor menselijke doeleinden. De grote kracht van dit wereldbeeld is zijn toewijding aan individuele autonomie, waardigheid, en prestatie; rationaliteit en objectiviteit.

Postmoderne wereldbeelden zien het universum als relativistisch, pluralistisch, en gefragmenteerd, en vinden waarheid en kennis door middel van subjectieve en kwalitatieve manieren van weten, waaronder kunst en moraliteit. Ze leggen de nadruk op zelfexpressie, en staan ​​sceptisch tegenover de grote (vooral moderne) verhalen, die ze zien als onderdrukkend en in dienst van de machtigen. Ze worden gedreven door waarden als diversiteit, authenticiteit, verbeeldingskracht, inclusie, gelijkheid, en milieubewustzijn. Ze zien de natuur als een innerlijke, subjectieve bron. De grote kracht van dit wereldbeeld is de gevoeligheid voor het lijden van anderen en de toewijding aan sociale rechtvaardigheid.

Integratieve wereldbeelden zien het universum als een evoluerend, spiritueel betekenisvol geheel, en ze vinden waarheid en kennis door een integratie van methoden en paradigma’s, wetenschap en spiritualiteit. Ze benadrukken de noodzaak tot persoonlijke groei en zien ‘culturele evolutie’ als oplossing voor onze wereldwijde uitdagingen. Ze worden gedreven door waarden als zelfverwezenlijking, de zoektocht naar waarheid en wijsheid, en wereldwijde vrede en mededogen. Ze zien de natuur als intrinsiek waardevol en spiritueel belangrijk; een partner om mee samen te werken. De kracht van dit wereldbeeld is het vermogen te integreren wat gefragmenteerd en gepolariseerd is.